واقعه عین‌الورده، نبرد خونین و بزرگی میان شیعیان عراق و سپاهیان شام بود. پس از قیام مقدس ابا‌عبدالله‌الحسین(ع) و شهادت جانسوز وی و یارانش به دست سپاهیان یزید‌بن‌معاویه در سرزمین کربلا و افشاگری اسیران واقعه کربلا در ایام اسارت و روشن‌گری آنان علیه خلافت یزید‌بن‌معاویه، یک حالت ندامت و پشیمانی در شیعیان و محبان اهل‌بیت(ع) به ویژه اهالی عراق و شهرهای بصره و کوفه به وجود آمد و به‌تدریج در طول 4سال و اندی، به یک قیام بزرگ تبدیل شد. رهبری این قیام را سلیمان‌بن‌صرد‌خزاعی بر عهده داشت که با حرکت از کوفه، مخالفت خویش را با دستگاه جبار اموی آشکار کرد. شامیان که از خروج توابین با خبر شده بودند، سپاهی عظیم به فرماندهی عبیدالله‌بن‌زیاد برای نبرد با توابین به سوی عراق اعزام کردند و 2سپاه در سرزمین عین الورده با هم روبه‌رو شده و در 22 جمادی‌الاولی، سال 65 قمری نبرد خونینی میان آنان واقع شد.